Verkeershuisje V.V.V. 1929

Gepubliceerd 15-04-2004

“Woonde ik niet in Soest, ik zou er mij willen vestigen” schreef Rinke Tolman de bewaker van mooi Soest en Omgeving in de Pensiongids van 1936, uitgegeven door het VVV de Vereniging tot bevordering van het Vreemdelingen Verkeer “Soest Vooruit”. En vervolgens beschrijft hij vanuit een uitzicht vanaf de toren van de Oude Kerk wat Soest de vreemdelingen aan schoonheid te bieden heeft. Laag land wisselt af met heuvelend terrein groene weiden en bruine heiden. De pensiongasten zullen opgetogen raken wanneer ze op hun wandeling over de Eng in de stilte de tussen de rogge verscholen kwartels horen zingen of de zang van de akker- en kuifleeuwerikken. Vooral wanneer de rogge ruischt, de korenbloemen blauw blinken en het koren in schoven ter rijping staat gebonden. Vergeet de vergezichten niet. Op den Eng is op heldere dagen de Utrechtsche Dom met het bloote oog waar te nemen.
Rinke Tolman wist in de jaren tussen de twee wereldoorlogen Mooi Soest wel te verkopen en voor de prijzen hoefden de mensen het ook niet te laten. 
Bij de erven Stalenhoef ofwel hotel De Gouden Ploeg kon je terecht voor f 2.50 per persoon vol pension per dag. Pension Oranjehof aan de Spoorstraat nu Prins Bernardlaan groot 3 zitkamers en 18 slaapkamers rekende ook f 2.50 per dag per persoon. In de honderden kleine pensions die Soest toen telde was de prijs van vol pension doorgaans f 2.50 tot f 3.00 per dag. Gemeubileerde woningen zonder pension werden voor f 100.= per maand verhuurd. 
Soest dat eens een boeren dorp was werd in die jaren een geliefde vacantieplek. Wandelen ,fietstochten in de omgeving, Paleis Soestdijk , deze zomer 1936 helaas voor bezichtiging gesloten maar het park was dagelijks geopend en voor vijftig cent per persoon kon men er rondwandelen. Het Soester Natuurbad en de grote tuinen bij de vele ruime huizen gaven de vreemdelingen de nodige rust. Bij de Soester Middenstand was alles te koop voor een aangename vakantie. De gasten schreven naar het thuisfront lange brieven en ansichtkaarten hoe mooi het in Soest was. Nillson, Galanteriewinkel met postagentschap aan de Soesterbergsestraat verkocht in een seizoen 37.000 ansichtkaarten. 
Wij van Verdwenen en Hervonden Soest zijn nog eens in een pensiongids van het V.V.V.gaan neuzen en dat alles naar aanleiding van een brief die we via de redaktie van de Soester Courant ontvingen van een oud geboren Soester ,de heer John Kraaijenbrink, wonende Ingersoll, Ontario, Canada. De brief is zo duidelijk dat we hem woordelijk overnemen en dan snapt u ook gelijk het plaatje bij deze Hervonden Soest.

M.H,
Bijgesloten foto heb ik pas hervonden en ik weet niet of u bekend bent met de geschiedenis die er aan verbonden is. Voor het geval dat het niet zo is dan is het misschien leuk om het volgende te weten: Ter gelegenheid van het 900 jarig bestaan van Soest, in 1929, werd door de vereniging van vreemdelingenverkeer “Soest Vooruit”, een model van een Soester boeren huisje laten bouwen. Het werd voor propaganda gebruikt en als informatie centrum voor en gedurende de festiviteiten en heeft zelfs meegereden op een grote platte wagen in de grote jubileumoptocht. In de volksmond kreeg het de naam van “het verkeershuisje”Na het einde van alle festiviteiten werd het bij opbod verkocht. Het kwam in handen van een bestuurslid van het V.V.V. de heer Kerkkamp en werd in zijn tuin geplaatst. Dit was aan de Soesterbergsestraat vlak bij de Heideweg. Een klein gedeelte van zijn woning is nog op de foto zichtbaar. Gedurende de jaren dertig kwamen er veel vacantiegangers naar Soest-Zuid. Zij verbleven in de hotels en pensions en kwamen dagelijks langs de Soesterbergsestraat op weg naar de bossen , het Soester Natuurbad enz. Altijd was er veel aandacht voor dat huisje dat daar stond en velen maakten er een kiekje van. Het huisje heeft er vele jaren gestaan, maar aangezien er geen bord of andere verklaring bij stond werd het door velen als een oude boeren woning gezien die er al lang stond en waaromheen allemaal nieuwe huizen waren gebouwd. Aangemoedigd door het succes van het verkeershuisje is nadien een permanent verkeershuis geopend aan de Van Weedestraat tegenover de villa waar later het politiebureau in was gevestigd.
Ik hoop dat u dit verhaaltje nog kunt gebruiken. Met vriendelijke groet John Kraaijenbrink. 

Wij van Hervonden Soest bedanken deze oud-soester die oud soest in den vreemde nog zo goed in zijn geheugen gegrift heeft staan voor zijn verhaaltje Wij hebben hem geschreven en gevraagd of hij nog iets over hem persoonlijk en Soest aan ons wil schrijven. Wij zullen het u laten weten.

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door