Supporters SEC 1942-1942

Gepubliceerd 09-10-2002

Deze week waren we toevallig op bezoek bij mevrouw Paula Rouwendaal - Hovius, 87 jaar. Zij heeft als hobby schilderen maar het gesprek ging al gauw uiteindelijk over op voetballen . Zij behoorde in de eerste oorlogsjaren 1941-1942 tot de fanatieke supporters van voetbalclub S.E.C. Ze vertelde, het weer kon niet zo beroerd zijn of wij stonden met een vast clubje de mannen in zondagse pak met gleufhoed op en horloge aan de ketting in vestzak langs de lijn op het terrein aan de Schrikslaan de spelers aan te moedigen. Maar ook alle uitwedstrijden werden bezocht. Bij hevige kou deden we kranten onder onze kleren en gingen op de fiets als echte supporters onze mannen achteraan. Paula nam altijd haar fototoestelletje mee een zij schoot iedere week aan speelmomenten een rolletje vol. We stonden altijd dicht bij het doel vertelt ze. De foto’s met de uitslagen eronder geschreven zijn keurig in een klein album verwerkt. Paula had wel sportverslaggeefster kunnen zijn. Het seizoen 1941-1942 was voor S.E.C een goed seizoen. Ze werden zelfs kampioen. De uitslagen logen er niet om.
28 dec 1941 A.P.W.C -S.E.C 0-2, 
22 maart 1942 Kampong-SEC 3-7, 
29 maart 1942 L.V.V.-S.E.C 1-5 en de kampioenswedstrijd op 
5 april 1942 RKBVV-SEC 0-8.
Paula herinnert zich nog het kampioenschap. Terwijl de voorzitter dr. P. Donker , in restaurant Bosch en Duin een feestrede hielt stormde zij met de supporters lachend en joelend binnen.
Na het kampioenschap in 1942 lag het verenigingsleven en ook het voetballen in Soest plat. Dit kwam pas weer na de oorlog in 1946 langzaam op gang.

Op de foto (helaas ook een beetje een oorlogsfotootje) vRnL: 1. Jan van de Broek had een sigarenwinkel aan de Kerkstraat 2.Gerrit Teken had wasserij aan de Noorderweg 3. Butselaar 4. Kees Rouwendaal kapper aan de Koninginnelaan 5. Paula Rouwendaal kappersvrouw 6. Haar man Ries Rouwendaal kapper aan de Birkstraat 7. Louis Mook fotograaf 8. Mevrouw van Wijngaarden en daarnaast half op de foto Van Wijngaarden brigadier politie 

In het boekje 1923-1978 wordt onder het kopje" S.E.C in de oorlogsjaren", lezen we ook over die eerste oorlogsjaren. De sfeer van die tijd is heel goed beschreven. We citeren:
"Dat de oorlogsjaren ook voor het verenigingsleven moeilijke en spannende tijden waren, kunt u zich voorstellen. Er werd in de beginjaren nog wel gevoetbald en zelfs werd nog een kampioenschap behaald. Er is ons over deze periode niet zo erg veel bekend, maar gezien de schaarste was er moeilijk aan voetbalschoenen te komen, maar S.E.C. had geluk in van Wijngaarden een bestuurlid te bezitten, die voetbalschoenen voortreffelijk kon repareren. Ook in deze tijd moest S.E.C een beslissingswedstrijd spelen in Bussum. Men ging nog per bus naar Bussum, de belangstelling was nog vrij groot en om niemand teleur te stellen, mocht iedereen met de bus mee, dat betekende dat men met 90 mensen in een bus zat. De chauffeur van de bus vermaande iedereen bij een spoorwegovergang naar voren te komen, daar de bus anders met zijn veren over de grond ging. Op de terugweg werd tot overmaat van ramp de bus ook nog door de Duitsers gecontroleerd en dat betekende dat de helft van het aantal passagiers terug moest lopen van Bussum naar Soest. Daar waren zelfs enkele spelers bij die hadden gevoetbald. De chauffeur kreeg een bekeuring, welke door de mensen gezamelijk werd betaald.

Cees Reijerse was in de oorlog, zoals velen, veroordeeld en ondergedoken in Amsterdam. Hij speelde daar bij een club, onder valse naam. Zondags moest S.E.C tegen Quick uit Amersfoort spelen en ze wilde Cees daar graag bij hebben, hij voelde daar niet veel voor, maar werd toch door bestuursleden overgehaald om mee te spelen. Cees stelde wel als eis, dat er op de Schrikslaan, Beetzlaan en de Waldeck Pytmontlaan gepost zou worden, het bestuur stemde daarin toe en zondags speelde Cees mee. De eerste helft verliep normaal, maar 10 minuten in de tweede helft kwam Kees van Wijngaarden naar het veld en riep dat er een razzia op komst was. Cees rende wat hij kon het veld af, door de tuin van de stoffeerder, de keuken in, die mensen schrokken zich dood ze zaten net te eten, maar Cees liep door naar de voordeur en spoedde zich naar Paul van Zoghel, daar wat op aden te zijn gekomen kwamen de jongens zijn kleren brengen en Cees is weer naar Amsterdam gegaan". 
We hopen weer iets van Soest te hebben hervonden en we bedanken Paula. 

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door