Wandelvereniging Dudok de Wit

Gepubliceerd 08-07-2009

Vandaag een foto van Wandelvereniging ‘Dudok de Wit’, de van oorsprong Baarnse vereniging die ook talrijke Soesters de mogelijkheid verschafte om in verenigingsverband de wandelsport te beoefenen.
Bij de oprichting op 8 oktober van het jaar 1935 besloot de vergadering na enige discussie de nieuwe vereniging “Dudok de Wit” te noemen, een hommage aan Leonard Corneille Dudok de Wit, alias Kees de Tippelaar, "Heer van Slangevecht" en Amsterdammer van geboorte. Hij overleed in 1913 op 69-jarige leeftijd in Huize Slangevecht nabij Breukelen. 

Een reislustig en zonderling heer, die leed aan depressiviteit, lange afstandwandelaar, verzamelaar van prentbriefkaarten en ruim ‘in de slappe was‘ waardoor de noodzaak te werken ontbrak. Kort na zijn geboorte overleed zijn vader, evenals grootvader Cornelis Abraham de Wit makelaar in suiker, en verhuisde Kees met zijn moeder Cornelia Jacoba Leonarda Steur en jongere broer Bram naar Slangevecht. 
Kees Dudok de Wit dankt zijn bijnaam als actieve beoefenaar van lange wandeltochten. Hij stimuleerde de oprichting van wandelverenigingen en organiseerde in 1893, samen met zijn broer, de eerste wandelwedstrijd in Nederland met een 85 km lange tocht van Amsterdam naar Utrecht en weer terug naar Amsterdam. Geen afstand was voor Kees de Tippelaar te lang. Zo vertrok hij 1 juni 1874 in gezelschap van geograaf en historicus P.H. Witkamp voor een wandeltocht naar Parijs. In een tempo van gemiddeld dertien uur per dag bereikten zij tien dagen later de Franse hoofdstad. Het jaar daarop lag Wenen aan zijn voeten na een wandeltocht van 26 dagen. Hij liep niet op ‘naaikies‘ maar op een paar stevige pantoffels!
Er waren in de jaren dertig nog niet zoveel enthousiastelingen voor de wandelsport, maar toch meldden zich bij de oprichting van de neutrale vereniging Dudok de Wit direct al 25 personen als lid. Uit hun midden werd een bestuur gekozen; De Baarnaars Schouten, Kerkhoven, Hendriksen, Raadersma, en mej Bieshaar, en de Soesters V.W.P.Renooy, J.v.d.Bovenkamp en B.J.Koppen. Het duurde tot 1936 voor alles op rolletjes liep. In dat jaar werd een tocht georganiseerd over 25 kilometer waaraan ‘Dudok de Wit’ voor het eerst deelnam in eigen uniform. Verder nam de vereniging in dat jaar ook deel aan verschillende wandeltochten zoals de Vierdaagse van Nijmegen. 
Een topper van het jaar 1936 was de monstertocht rond het IJsselmeer van 400 km.

Monsterwandeling
In navolging van de naamgever van de vereniging wilde de heren P. Hendriksen secretaris van (lid van W.S.V.’Dudok de Wit’), Baarn-Soest-Eemnes) en Jac de Vries te Delft (lid van R.W.V.Rotterdam) deze lange-afstand-tocht in vier dagen volbrengen.Beide heren beoefenden al jaren het lange-afastand-wandelen en zij durfde de uitdaging aan, een dergelijke trip te maken. Op 14 juni 1936 vertrokken zij ‘s morgens om 4.00 uur uit Baarn om, via Amsterdam-Edam-Hoorn te Middenmeer hun eerste etappe van plm. 100 km te beeindigen.
De tweede etappe maandagmorgen werd om 5.00 uur gestart en die dag wandelen zij 90 kilometer via Den Oever;Witmarsum en Bolsward naar Sneek. Dinsdagmorgen gingen zij om 5.00 uur op pad via Woudsend, Heerenveen, Meppel naar Zwolle. Ook deze etappe was rond de 100 kilometer lang. Woensdagmorgen om 6.00 uur werd de laatste etappe ondernomen van Zwolle via Elburg; Harderwijk; Nijkerk Amersfoort naar Baarn. Uit Baarn vertrok om 7.00 uur ‘s avonds W.S.V. Dudok de Wit uit Baarn over Soest de twee wandelaars tegemoet om gezamelijk de laatste kilometers af te leggen naar de Torenlaan waar honderden mensen uit Soest en Baarn de beide mannen van deze monsterwandeling hulde brachten. Een prestatie van formaat een een goede promotie voor de wandelsport. De wandelvereniging Dudok de Wit was niet meer weg te denken in het rijtje wandelverenigingen. 

Gloriejaren
De eerste vijf jaren tot aan de oorlog waren de gloriejaren van de vereniging Dudok de Wit. Zij organiseerde ieder jaar wandeltochten vanuit Baarn vaak met een parcours over Soest. Ook andere verenigingen en sportclubs in de omgeving organiseerde tochten waar Dudok de Wit als groep aan deelnam. Er werd fanatiek gewandeld met een marstempo dat deed denken aan een peleton soldaten.Aan al die tochten waren prijzen verbonden. Een prijs voor marcheren, voor algemene indruk, voor uniform, ook geen uitvallers leverde een prijs op. Zo vulde zich de prijzenkast van Dudok de Wit in snel tempo met bekers,lauwertakken en medailles.
De mobilisatie en bezettingstijd waren voor Dudok de Wit al even weinig plezierige jaren als voor de meeste burgers. Wandeltochten werden verboden of aan allerlei strenge bepalingen gebonden. Uit het verbod van de Vierdaagse groeide echter wel het initiatief van de Avondvierdaagse, waaraan ook “Dudok de Wit” deelnam. 
Er werd wel wat op gevonden, want veel wandelsporters zochten hun heil bij alternatieve sporten, zoals handbal.Na de bevrijding in 1945 herrees de wandelsport weer in alle glorie.In september 1945 organiseerde Dudok de Wit , ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan, een wandeldag waar ook Canadese soldaten deelnamen.

Bergafwaarts
Een dieptepunt in de historie is het jaar 1951. Er gaan stemmen op om de vereniging maar op te heffen, maar dat wordt toch voorkomen. Er waren altijd weer leden die de moed erin hielden. Men verandert in 1955 van uniform en in 1960 werden er weer aanpassingen aan het uniform gedaan. Er veranderde veel in de wandelsport waaraan ook Dudok de Wit niet aan ontsnapte.Na 1970 ging het bergafwaarts,geen groepsverbanden, geen uniformen, geen borst vol medailles. Het was niet meer in om je zo te gedragen. De tijd van de Flower Power. Vrijheid Blijheid. Er werd vanaf die tijd uitsluitend nog individueel ‘recreatief’ gewandeld, alleen ter verpozing.

Naar aanleiding van een bericht van Henk Kroon (penningmeester van de Baarnse Toto en Lotto Stichting) werd de redactie geïnformeerd dat de WSV Dudok de Wit in de loop van 2017 is opgeheven. 

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door