Wouter van Bloemendal aan de Wieksloot

Gepubliceerd 17-05-1995

De man die u hier vorige week kon zien, was geen onderdeel van een bevrijdingsdemonstratie, het was dorpsgenoot Wouter van Bloemendal, kort voor hij zijn baard ging laten afscheren. Want die baard was niet meer nodig toen op 5 mei de oorlog ten einde was. Wouter woonde aan de Wieksloterweg 83 OZ, met vrouw en vijf kinderen in een arbeidershuisje met een stuk grond erbij. De ‘bolle Wieksloot’ werd het er wel genoemd, omdat de weg er nauwelijks begaanbaar was. Buurtgenoten herinneren zich hem als een betrouwbare man, ‘een goed mannetje die er altijd was, onderduikers hielp zolang dat mogelijk was en in de gaten hield waar de Duitsers mee bezig waren’. Ij had zich oud gemaakt om niet opgepakt te worden onder meer door de baard te laten staan ( een snor had hij al), een oude schipperspet te dragen plus een wandelstok die hij zelf gemaakt had, een soort knuppel. Of het nu door dat oud-er-uitzien was of niet Wouter is de oorlog behouden doorgekomen, daar aan de Wieksloot waar toch best het een en ander is gepasseerd in die jaren. Hij heeft zich later nog actief ingezet voor de voetbalclub Hees en leefde tot 1962. Een van zijn zonen heeft aan de Wieksloot nog een betontegelfabriekje gehad, maar nu is dat allemaal voorbij. Verdwenen Soest dus, met hulp van u weer even in de herinnering gebracht.

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen