Uitkijkpost Soester Hoogt

Gepubliceerd 13-09-1995

Uitkijkpost op  Soester Hoogt
Soest heeft in de loop der jaren verschillende uitkijkpunten gehad. Soms voorzien van een hekje, soms van een soort prieeltje, maar een bloeiend bestaan is ze zelden gegund geweest.
Eigenlijk zijn ze allemaal weggekwijnd. Veelal door gebrek aan onderhoud, maar eigenlijk was de onderliggende oorzaak het wegvallen van het uitzicht, hetzij door nieuwe, hogere bebouwing, hetzij door hoger geworden begroeiing. Het komt onwaarschijnlijk over, maar op vele punten is Nederland groener dan het in lange jaren is geweest. De uitkijkpost van vorige week is daar een mooi voorbeeld van. Het prieelachtige geval was niet, zoals een enkele lezer dacht, de bekroning van de Lazarusberg, maar het heeft op de Soester Hoogt gestaan bij de vliegbasis. De foto moet ongeveer in 1936 zijn gemaakt en is o.m. te vinden in “Soesterberg – ons dorp” van Bep Lensink en Dik Top.
Dat boekje is uitgekomen in november 1987 en Lensink en Top konden toen nog schrijven: “Door de “Bult” is van het vliegveld niet veel te zien, maar wel van het dorp Soesterberg. Als we tegen de klok indraaien, kijken we achtereenvolgens de Leusderheide, de Stompert waarachter Amersfoort schuil gaat en Soest. Zowel de Korte- als de Lange Duinen zijn heel goed te zien
“.
Dat was dus een kleine tien jaar geleden. Nu, we zijn er voor u gaan kijken, maar er is aan uitzicht niets meer over behalve een glimp van de grote weg van Soest naar Soesterberg, en iets van het fietspad over de Bult, maar dan moet u wel heel goed kijken.
De rieten overkapping is er ook niet meer – die is in de oorlog afgebroken toen dat hele deel van de gemeente trouwens Sperrgebiet was – maar wat er nog wel is, is de stenen schijf waarin verschillende landschapspunten zijn uitgehakt: Hilversum – Soestdijk – Bunschoten/Spakenburg – Hoogland – Amersfoort – Pyramide van Austerlitz – Soesterberg – Vliegveld. Die ronde steen zelf is overigens niet meer de originele want die is ooit door vrolijke passanten van zijn sokkel gehaald, naar beneden gerold en daarbij gebroken. De nieuwe steen ligt  op een bakstenen fundering en voelt aan of hij verankerd is. Wat er ook nog te vinden is zijn de tweemaal dertien bielzen, die naar het uitzichtniveau leiden, daar achter Petit Restaurant ’t Hoogt.
Nog even voor de volledigheid: het geheel dateert uit de jaren dertig toen “De Utrechtse Heuvelrug” het als werkgelegenheidsproject door de Heide Mij kon laten uitvoeren.
 

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door