Beek en Daal - Braamhage

Gepubliceerd 08-05-1996

Braamhage

Die onduidelijke villa die we u vorige week lieten zien, droeg de laatste jaren van haar bestaan de naam Braamhage. Een naam die is overgegaan op het bejaardencentrum dat min of meer op dezelfde plek is gebouwd.
De geschiedenis van Braamhage begint bijna tweehonderd jaar geleden als een blokje, getekend op een kaart uit 1810. Waarschijnlijk een huis van Willem Smits, de toenmalige molenaar. Het wisselde een paar keer van eigenaar waarbij o.a. de naam naar voren komt: Hofstede Beek en Daal. De verschillende eigenaren vergroten en verfraaien het pand enige malen en kopen er ook steeds grond bij. Omstreeks 1850 beslaat het goed ruim vijf hectare. Een beschrijving zoals jaren geleden weergegeven in het tijdschrift van onze Historische Vereniging Soest: “Het huis dat in vorige tijden een boerenwoning was geweest, stond nogal wat van de weg af. Langs de berm van de weg lag er een strook gemeentegrond voor, van de plaats gescheiden door een sloot waarover een bruggetje met witte leuning en een wit hekje erop. Achter het huis liep een fraaie beukenlaan, langs een gracht, landinwaarts, tussen een weiland en een bos waarin een kapelletje stond met raampjes van oud geschilderd glas”.
De ( Franse) eigenares overlijdt in 1854. De nieuwe bezitter, Hendrik Tip, geeft het geheel een nieuwe naam, Rustoord, koopt de grond tot aan de straatweg en laat de sloot dempen. Hij leeft niet lang en dan arriveert het Soester echtpaar Poggenbeek-Muysken. Dan begint met verbetering en uitbreiding , tot aan het huidige Beverstein toe. We slaan nu ruim een halve eeuw over en de villa heet inmiddels (waarom ?) Braamhage. In de gemeentegids staat als bewoner ( hij is ook de eigenaar) ene M. Iburg, “zonder beroep”, maar bekend is nog dat hij “De Soester” runde, een van de toen plaatselijke nieuwsbladen. Iburg stelt zijn tuin op feestdagen open en als het vriest, mogen zijn medeburgers schaatsen op de grote vijver. Hij zorgt ook voor feestelijk vuurwerk. Het verhaal wil dat hij pro-Duits is maar al vóór de oorlog elders gaat wonen. Braamhage krijgt inkwartiering van Nederlandse militairen, in de oorlogsjaren worden dat de Duitsers, en kort daarna komen er Canadezen. Het oude pand stond nog lange tijd onbewoond ( en open). Het viel uiteindelijk onder de slopershamer om plaats te maken voor het vrijzinnig-protestants bejaardencentrum dat in 1957 werd ingewijd.Dat is inmiddels ook afgebroken en nu is et appartementencomplex Souveraine gebouwd.

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door