Wasserij te Soestdijk

Gepubliceerd 04-09-1996

Wasserij te Soestdijk

Twee weken geleden vroegen we uw hulp: we zochten een foto van de wasserij die gestaan heeft op de hoek van de Nieuwstraat en de Beetzlaan. Tot onze vreugde kregen we deze week een mooie briefkaart aangeboden van de woning die bij de wasserij hoorde. Dan u wel, dank u wel. De schoorsteen was iets minder imponerend dan we hadden verwacht, maar ja het was onmiskenbaar een scoorsteen. Om het beeld wat te verlevendigen had de fotograaf wel de moeite genomen er een dubbeldekker vliegtuigje in te monteren, zo laag dat de vlieger er een flinke bekeuring mee zou hebben geriskeerd. Bij nadere beschouwing kwam het plaatje ons toch een beetje bekend voor en na enig zoeken hadden we het: in deel 2 van “Soest en Soesterberg in oude ansichten”heeft Ben van Os het opgenomen – we hadden het kunnen (nee moeten) weten, al staat er niet bij gemeld dat er daar een wasserij was gehuisvest. In zijn boekje memoreert Van Os dat het op die hoek van Soest in 1940 “heel anders uitzag dan nu”, waarschijnlijk in 1982 toen het boekje werk uitgegeven: het exemplaar van de briefkaart dat we ten gebruike kregen is ongebruikt, geen stempel dus dat ons op dat stuk houvast zou kunnen geven. De bomen langs de Beetzlaan tonen wel dat de oorlog met zijn kaalslag nog niet was geweest.
Op het moment dat dit verhaaltje al bij de redactie lag om in de krant te worden gezet, kregen we tot onze grote vreugde van Persbureau Eemland van Jan van Steendelaar nog een foto ter beschikking van de wasserij in de jaren zeventig. Hierop is het wasserijgedeelte duidelijk te zien. Waarschijnlijk is dit ook de enige plaats waarop dit brokje ‘verdwenen Soest’nog te zien is. Bedankt!.
Nu het verhaal van de wasserij. Dat begon in 1923 toen ene W.J. Kuijer, afkomstig uit Baarn, maar in Soest eigenaar van café Soestdijk, het idee kreeg om in Soest een wasserij te beginnen. Van een echtpaar op jaren kocht hij het huis hoek Nieuwstraat/Beetzlaan en liet er naast een wasserij bouwen. Het bedrijf voorzag in een behoefte – er werkten op een goed moment wel 25 mensen. Toen Kuijer junior in 1935 trouwde betrokken hij en zijn vrouw het huis. Vader Willem overleed nog geen twee jaar later, waarna zoon Jan het bedrijf voortzette. Kuijer junior zorgde ervoor dat de Wasserij Soestdijk een goed lopend modern bedrijf bleef, maar halverwege de jaren zeventig vond hij het genoeg en vond een opvolger,genaamd Hafkamp. In die tijd begon het te spelen, dat de wasserij – die overigens kon beschikken over een eigen grondwatervoorziening – in een woonomgeving als storend werd ervaren. Ondanks het feit dat er olie ( en geen steen kool) werd gebruikt en het bedrijf over eigen grondwater beschikte. De gemeente wilde ter plekke een aantal eenpersoonswoningen hebben. In 1984 werd het bedrijf aan de Nieuwstraat stilgelegd, het gebouw gesloopt en de bron afgesloten. Als Wasserij Hafkamp heeft het enige tijd gewerkt vanuit Bunschoten, maar nu is er opnieuw een Wasserij Soestdijk, onder leiding van een Hafkamp gevestigd aan de Industrieweg in Soest. Ter plekke tussen de Nieuwstraat en Beetzlaan herinnert weinig meer aan de wasserij behalve de naam “Bleekveld”, een straatje langs de nieuwbouw. Wat oudere buurtgenoten zich nog herinneren is de stoomfluit waarmee Kuijer voor het personeel de werktijden markeerde, om half acht, twaalf uur , één uur en om vijf uur. In de periode voor 1970 werd dat niet als hinderlijk ervaren. Integendeel, de “tuut van Kuijer”werd gemist toen modernisering van de installatie maakte dat de fluit zo’n kwart eeuw geleden ophield het ritme van de dag aan te geven.

---

Heeft u aanvullende informatie bij dit artikel, gelieve contact met ons op te nemen

Verdwenen Soest is mede mogelijk gemaakt door